"ผู้ชาย" กับ "ความรัก"

จู่ๆ ก็รู้สึกเครียดขึ้นมาตะหงิดๆ

หลังจากที่อ่านกระทู้นายคนนึงใน 1000ทิป เค้ามาระบายคร่ำครวญว่ารัก "น้อง" คนหนึ่งมาก เป็นแฟนกัน 10 ปี อยู่ด้วยกันมา 6 ปี เคยรักกันมากและคิดที่จะสร้างอนาคตด้วยกันต่อไป แต่ตอนนี้สาวเจ้ากำลังมีคนอื่น ..เพื่อนเก่าสมัยเรียน.. เค้าว่างั้นนะซึ่งนายคนนี้ก็ยังคงบอกว่า รักๆๆๆ น้องคนนี้เหลือเกิน ยังไงก็รัก ไม่ว่าจะเสียอะไรไปเท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร ต้องการเพียงแค่โอกาสได้กลับมารักกันดีๆ อีกเท่านั้น

ใจหาย..แฮะ..
ผู้ชายคนหนึ่งสามารถทุกข์ได้ขนาดนี้เพราะผู้หญิงที่รักงั้นเหรอ..

เมื่อก่อนไม่เคยเชื่ออะไรแบบนี้เลยนะ ไม่เคยเชื่อว่าผู้ชายจะมีความรักที่มั่นคงให้กับผู้หญิงคนหนึ่งได้จริงๆ เพราะธรรมชาติของผู้ชายเป็นฝ่าย "ได้" ในทุกๆ อย่าง ในเมื่อไม่ได้เป็นฝ่าย "เสีย" ก็ไม่จำเป็นต้องทนกับอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ พร้อมจะ "ชิ่ง" จากไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ผู้หญิงซะอีกที่ต้องเป็นฝ่ายรับให้ได้ไม่ว่าผู้ชายที่ตัวเองเลือกนั้นจะร้ายกาจเพียงใด

หันมามองเรื่องของตัวเองบ้าง..
จากคนที่ไม่เคยเชื่อในความรักของผู้ชาย แต่แล้วก็มีคนที่ทำให้เราต้องเปลี่ยนมุมมองความคิดของตัวเองใหม่ ว่าทุกคนก็เป็นมนุษย์เหมือนกันหมด ไม่ว่าจะเพศอะไรก็ตาม ทุกคนมีรัก โลภ โกรธ หลง ดีใจ/เสียใจ มีความผูกพันได้เหมือนกัน

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ วันที่เราคิดว่าเรารู้จักความรักแล้วจริงๆ ก็ดันเป็นวันที่เราตระหนักว่าได้ทำร้ายผู้ชายดีๆ คนหนึ่งที่รักเรามาก ทำให้เค้าต้องผิดหวังในตัวเรา และทำให้เค้าต้องเสียใจอย่างที่สุดจนไม่มีวันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก เพียงเพราะความสงสารที่เรามีให้คนอื่น แพ้น้ำตาของผู้หญิงจนตัดสินใจอะไรผิดๆ คิดเอาเองว่า การที่ไม่ได้เห็นน้ำตาของเค้านั้น เค้าคงไม่เสียใจมากเท่าคนที่ร้องไห้ฟูมฟายให้เห็น เป็นเรื่องเดียวที่คิดว่าตัวเองอยากแก้ไขหากสามารถย้อนเวลาไปทำสิ่งที่ถูกต้องได้ เพราะเราผิดที่ไม่เชื่อมั่นในความรักของคนที่เราไม่เคยให้โอกาสเค้าได้แสดงออกกว่าจะรู้ว่าตัวเองโง่แค่ไหน ก็เมื่อวันที่เสียเค้าไปแล้ว..

สิ่งที่เค้าไม่เคยรู้เลยต่อจากนั้นก็คือ พอห่างกันไปใจมันก็คิดถึงแต่เค้า คิดถึงสิ่งที่เค้าเคยทำให้เรามาตลอด ผู้ชายที่อบอุ่นที่สุดที่เคยพบมา คนที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็รู้ว่าเค้าไม่มีวันที่จะทำร้ายเราเวลาปีกว่าที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเค้า แค่นี้ยังไม่เพียงพออีกหรือที่จะ "ตาสว่าง" ได้แล้ว!! จะมัวโกหกตัวเองและคนอื่นๆ ไปทำไม ในเมื่อความเป็นจริงเป็นอย่างไรก็รู้กันดี ฝืนหลอกตัวเองไปก็ไม่มีใครเลยที่จะมีความสุข สู้ยอมรับเถอะว่าหัวใจตัวเองอยู่ที่ไหน แล้วก็ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองซะที นั่นแหละเป็นที่มาของวันนี้..

แก้วที่มันร้าวคงไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
หากดึงดันจะเติมน้ำลงไปก็มีแต่จะเพิ่มแรงกดดันทำให้แก้วต้องแตกหรือเสียหายไปมากกว่าเดิม
ควรหรือไม่..ที่จะเก็บมันไว้อย่างนั้นโดยไม่แตะต้องมันให้แปดเปื้อนไปอีก..

แต่ความรักไม่ใช่แก้ว..

จะสายไปหรือไม่??
จะเหมือนเดิมอยู่ไหม??

..ไม่มีใครรู้คำตอบ.. นอกจากคนสองคน..

เกิดเป็นคนนี่เหนื่อยแฮะ นอกจากต้องรู้รบปรบมือกับคนรอบข้างที่ไม่รู้ว่าจะหวังดีประสงค์ร้ายหรือไม่แล้ว ยังต้องสู้กับความคิด ความรู้สึกของตัวเองอีกด้วย ทำไมชีวิตมันถึงไม่ง่ายเลย..
แต่นี่แหละ สีสันของคนเป็นคน 555