เหงาจัง...

เรานี่คลั่งรักเกินไปหรือเปล่า??


เผลอว่างๆ จะต้องมีคิดแว่บไปหาเค้าทุกทีเลย

คิดถึงช่วงเวลานั้นแล้วก็มีความสุขจนต้องอมยิ้มทุกทีตลกตัวเองชะมัด

ไม่คิดเลยว่าจะแก่อยู่แล้วยังมีอารมณ์วูบวาบเหมือนวัยรุ่นซะขนาดนี้


ไม่ได้เจอ ก็เหงา แต่ก็ต้องทำใจแข็ง ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ (ยากจัง T_T)

ไม่ได้คุย ก็รู้สึกมันว่างๆ โหวงเหวงยังไงไม่รู้


คนอื่นๆ เค้าเป็นกันอย่างนี้หรือเปล่านะ เวลามีความรัก??

บางวันก็อยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆ ...เมื่อไหร่จะเลิกงานสักที

แต่บางวันก็อยากให้แว๊บหายไปเลย ...เมื่อไหร่จะถึงวันหยุดที่รอคอย

แค่อยากเจอแต่เค้า ไม่ต้องคุยกันก็ได้ ขอแค่ได้อยู่ในสายตาก็พอใจ


วันนี้เพื่อนยังทักเลยว่า เห็นอาทิตย์นี้หน้าตาผ่องใสเชียวนะ

อ๊ะ! ไม่ได้สิ คนกำลังมีความรักก็ต้องดูแลตัวเองนิดนึง 555


ทั้งที่วันนี้มีงานเลี้ยงปีใหม่ หลายๆ คนคิดเตรียมการแสดงกันซะวุ่นวาย

ส่วนเราน่ะเหรอ เฉยๆ แฮะ ก็อยากให้ถึงเร็วๆ แล้วก็ผ่านไปเร็วๆ

แหะๆๆก็ไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบนะ แต่มันมีอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่าน่ะสิ


ทำไมนะ..วันเวลาที่มีความสุขมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว

1 วันราวกับ 1 ชั่วโมง เผลอแป๊ปเดียวก็ผ่านราวกับฝันไป



แต่เวลาแห่งความเหงามันเกาะกุมหัวใจได้นานกว่า

จนรู้สึกว่าแต่ละนาทีที่ผ่านไปช่างเชื่องช้าเสียจริง


นี่ก็เหลือวันศุกร์ที่น่าเบื่อคั่นกลางอยู่วันนึง!!

เมื่อไหร่จะถึงวันเสาร์ซะทีนะ ..