รักนะคร้าบบบ..

"ความรัก" เป็นสิ่งที่วิเศษจริงๆ เลยนะ..
ยามมีความรักมันทำให้โลกทั้งโลกดูสดใส มีชีวิตชีวาเสียจริงๆ พอมุมมองเราเปลี่ยนทุกอย่างรอบตัวก็เปลี่ยนไปหมด โลกทั้งโลกเป็นสีชมพู (อันนี้ก็เว่อร์ไป -_-") ก็แค่ว่าสิ่งบางสิ่ง.. ของบางอย่าง.. คนบางคน.. มันดูแปลกตาไป ทั้งที่จริงมันก็เป็นอยู่อย่างนั้นมานานเพียง แต่เราไม่เคยคิดที่จะมองเห็นเองต่างหาก

ที่พูดอย่างนี้ไม่ใช่อะไรหรอก เพิ่งจะคิด "ปิ๊ง" ขึ้นมาได้เมื่อกี้นี้เองว่า ชีวิตเราช่วงนี้มันดูจะสดใส มีพลังอย่างไม่น่าเชื่อ!!จะว่าพลังเฮือกสุดท้ายของวัยเลข "2" ก่อนจะก้าวข้ามไปแตะ "สามสิบยังแจ๋ว" ก็ไม่น่าใช่!! แต่มันเป็นเพราะ IN LOVE ต่างหาก 555

ขันติ..อดทนอดกลั้นถึงที่สุดแล้ว

.. สติมา..ปัญญาเกิด..

รับรู้แล้วว่าใจจริงของตัวเองเป็นอย่างไรพอยอมรับความจริงได้แล้ว ทุกอย่างมันก็สบายๆ เรื่อยๆ อย่างที่มันควรจะเป็น สิ่งที่เคยคิดว่ามันยากแท้ที่จริงแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดไว้ซะหมด แต่สิ่งที่เคยคิดว่ามันคงอยู่นี่สิ กลับเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา อะไรๆ ก็ไม่เที่ยง "ความไม่แน่นอน คือ ความแน่นอน" กาลเวลาเปลี่ยนไป ใจคนก็เปลี่ยนแปลง

..จงอย่ายึดติดกับอะไร.. สินะ..

เหมือนที่เค้าบอกว่า
"สรรพสิ่งย่อมมีวันเปลี่ยนแปลง สสารไม่มีวันสูญหายไปจากโลก เพียงแต่เปลี่ยนรูปแบบไปเท่านั้น" ความสัมพันธ์ก็เช่นกัน เปลี่ยนจากคนรู้จัก คนคุ้นเคย คนรัก คนเคยรัก (แล้วจะกลับเป็นคนรักอีกได้ไหมหนอ อันนี้ไม่เห็นมีใครบอกว่ามันเป็น fact มั่งแฮะ)

ไม่รู้ใครจะคิดเหมือนเราไหมนะ ความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มากๆ เป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่เมื่อเวลาผ่านไป กลับยิ่งมีคุณค่าต่อจิตใจมากขึ้น

เมื่อวานมีโอกาสได้ไปย้อนอดีตมาอีกครั้ง เป็นจังหวะเหมาะกับการ Merry Christmas & Happy New Year พอดิพอดี พาตัวเองกลับไปสู่ "วัยใส สมัยทีนเอจ" พบหน้าค่าตาคนเดิมๆ ที่คุ้นเคย (ยกเว้นผมที่สีจางๆ ลง) กลับไปไหว้.. "ครูบาอาจารย์ที่ท่านประทานความรู้มาให้..... " กลายไปเป็นผู้ต้องหาให้เจ้าหน้าที่ซักไซ้ไล่เลียงพอเป็นพิธี 555 ได้คำถามทดสอบการยอมรับความจริง พร้อมนิทานป้าส้ม มาอีก 1 เรื่อง (พูดน้อยต่อยหนักเหมือนเคยนะคะ 'จารย์)

...คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปมันผิดไหม...
"อืมมม ตอบในฐานะที่ถูกเลี้ยงมาอย่างคนไทย...ผิดค่ะ"

...แล้วคิดที่จะแก้ไขบ้างหรือเปล่า..
".............. คิดค่ะ"

..ถ้ายังมีความคิดนั้นอยู่ก็ถือว่าดีแล้ว ต่อไปเลือกทางเดินที่ถูกที่ควรนะ..
"แหะๆๆ คร้าบบบบ..."

...ต้นไม้หรือดอกไม้ ที่แม้เราเพียรรดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย ประคบประหงมดูแลอย่างไร มันก็สู้น้ำฝนจากธรรมชาติไม่ได้.. เข้าใจใช่ไหม...
"เข้าใจแล้วค่ะ 'จารย์.. 555"
"สาธุ"

ขอบคุณนะคะ สำหรับคำสั่งสอนที่มีให้เสมอ..
ที่จริงน่ะ ถึงอาจารย์ไม่พูด หนูก็ทราบแล้วค่ะว่าต่อไปควรจะดำเนินชีวิตไปในเส้นทางใด แต่ก็ดีใจค่ะที่มีผู้ใหญ่ตักเตือน ฟังแล้วมันก็รู้สึกอบอุ่นใจ รู้สึกได้ว่าอย่างน้อยก็มีคนที่รักเรา โดยที่ไม่ได้หวังอะไรจากเรา คำพูดของอาจารย์เป็นพรอันประเสริฐเสมอค่ะ ถึงจะโตยังไง หนูก็ยังเป็น "ไอ้ขี้หมาข้างเสา" ในสายตาอาจารย์อยู่ดีใช่ไหมคะ พูดแล้วก็ขำ อายุจะ 30 อยู่แล้ว อาจารย์ก็ไม่เคยเห็นว่าหนูโตสักที เฮ้ออ.. ทำใจแล้วอ่ะว่าอาจารย์จะสต๊าฟหนูไว้ที่อายุ 12-17 ตลอดกาล 555
..
...
....
.....
ชีวิตนี้แม้จะแหกกรอบไปบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับเสียคนในช่วงนั้นก็คงเพราะยังอยู่ในสายตาผู้ใหญ่นั่นแหละ ถ้าไม่ได้พวกอาจารย์ (บางคน) ชีวิตหนูก็คงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้หรอกค่ะ อาจจะกลายเป็นเด็กใจแตก เหลวแหลกไปแล้วก็ได้

อาจารย์อบรมสั่งสอนด้วยวิธีที่หนูไม่ทันรู้สึกตัวด้วยซ้ำ ตอนนั้นก็รู้สึกแค่ว่าเป็นการพูดคุยกันธรรมดาๆ กว่าจะมาเข้าใจแจ่มแจ้งว่าตัวเองซึมซับอะไรมาบ้าง ก็เมื่อตอนโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่แหละค่ะ (จะบอกว่าหนูเพิ่งจะเปิดใจคุยกับอาจารย์อย่างตรงไปตรงมาก็เมื่อวานนี้แหละ 555 คิดว่าอาจารย์ก็น่าจะรู้นะคะ เมื่อวานเราสบตากันอยู่นี่นา อิอิ)

นี่แหละเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมหนูถึงรักและเคารพอาจารย์มาก ถึงแม้จะเรียนจบไปสิบกว่าปี อาจารย์ทั้งสองก็ยังเป็นอาจารย์ตลอดไป ยังเป็นคนที่หนูไม่เคยลืมค่ะ ^^

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะอาจารย์ ขอให้สุขภาพดี มีความสุขนะคะ