ช่วงนี้รู้สึกประหลาดเหมือนๆ จะมีความสุข แต่ก็รู้สึกเศร้าในเวลาเดียวกันจะ
ว่าไงดีล่ะ..
โดยทั่วๆ ไปความรักวันนี้ก็เหมือนจะดีทุกอย่าง มีคนรักที่เป็นคนดี ดูแลเอาใจใส่อย่างเสมอต้นเสมอปลาย และไม่คิดนอกใจแต่ทำไมนะ ถึงมีความรู้สึกว่ามันแห้งแล้งอย่างไรชอบกล
..In The Middle of Nowhere ..
ประมาณนั้นเลยมั๊งความรู้สึกสับสนที่ไม่รู้จะเดินไปทางไหน no sign to lead the way .. no inspiration แต่ก็ไม่ใช่ dead end
เวลาเศร้าๆ เซ็งๆ มันอดไม่ได้ที่จะกลับไปอ่าน e-mail เก่าๆ อีกครั้ง ประโยคสนทนาในช่วงเวลาที่ดอกรักผลิบาน อ่านเท่าไหร่มันก็รู้สึกดีทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นประโยคสนทนาที่เต็มไปด้วยความกระตือรือล้น แสดงออกถึงเจตนาภายในใจอย่างแรงกล้าและมุ่งมั่นที่จะได้มา
แม้ว่าทุกครั้งที่อ่านตัวเองก็จะต้องรู้สึกละอายกับสิ่งที่ทำไป ยังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกลึกๆ ของใบหน้าระรื่นและคำตอบแบบไม่คิดอะไร ทั้งที่ในใจก็รู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่ เจ็บทุกครั้งที่ต้องทำหน้าตาย เพราะไม่พร้อมที่จะตอบรับความรักได้อย่างชัดเจนได้แต่คิดในใจเองว่า "สักวันหนึ่ง..เมื่อถึงวันนั้น..เราจะแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาที่สุด"หวังไว้ว่าอยากจะเห็นสีหน้าและแววตาของเค้ายามที่ได้รู้ว่าเราก็รักเค้ามากเช่นกัน
ในวันนี้ที่เราสามารถพูดได้อย่างเต็มปากเสียทีว่าเค้าคือคนรักเพียงคนเดียว แต่ทำไมนะ.. มันถึงรู้สึกว่าสิ่งที่ได้รับกลับมามันไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว
ส่วนหนึ่งคงเพราะวัยที่เปลี่ยนไป ผู้ชายอายุใกล้เลข 4 จุดหมายในชีวิตกลายเป็นงานและความก้าวหน้าในอนาคต เรื่องรักๆ ใคร่ๆ เป็นเพียงส่วนประกอบอย่างหนึ่งเป็นสีสันให้คลายความเครียดในวันที่ต้องการพักผ่อน แตกต่างกับผู้หญิงวัย 30 นั้นยังคงต้องการชายคนรักคนเดิม คนที่จะมาเติมเต็มความสัมพันธ์ที่ขาดหายด้วยชีวิตของเราสองคน
คงจริงอย่างที่เค้าว่ากันไว้ของใดที่ยังไม่ได้มา มันช่างหอมหวลเกินจะทน คนทั้งหลายถึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะได้ครอบครองมัน แต่เมื่อใดก็ตามที่ของนั้นตกเป็นของเราแล้ว ก็จะไม่มีกิเลสในความอยากอีกต่อไป ถึงไม่หมดค่าแต่ก็ไร้ความน่าสนใจ
...สิ่งที่เคยไขว่คว้ายามไกล เมื่ออยู่ในมือมันก็กลายเป็นของธรรมดา...
สิงหาคม 2006..
ช่วงเวลาที่ความรักหอมหวาน ต่างคนต่างโหยหาในกันและกัน รอวันที่จะได้อยู่ร่วมกัน ทั้งที่ในวันนั้นยังเป็นแค่คนรักที่ห่างไกล
1,000 กว่าวันผ่านไป
ธันวาคม 2009
ปัจจุบันกับสถานภาพคนรัก ในวันนี้ที่ใครๆ ก็รับรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน แต่กลับรู้สึกถึงอารมณ์ความรู้สึกของกันและกันได้น้อยลงความเคยชินทำให้ความรักจางลงบ้างไหมนะ..
เขียนไรไปวะเนี่ย งงตัวเอง..
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น