วันนี้ว่างๆ เลยมานั่งอัปเดตกระทู้ใน 1000tips อย่างละเอียดสักที คงเพราะไม่ได้เข้ามาอ่านอย่างจริงจังเสียนาน เลยเห็นว่ามีอะไรๆ น่าสนใจอยู่เยอะทีเดียว ยิ่งเดี๋ยวนี้เริ่มข้ามฟากจาก สวนลุมฯ ไป blueplanet ด้วยแล้วยิ่งมีอะไรที่น่าสนใจให้อ่านเยอะไปใหญ่
ใน blueplanet มีแต่เรื่องของวันพักผ่อนของคนอื่นๆ เห็น review / รูปภาพที่พวกเค้าถ่ายมาฝากอย่างสวย ก็ยิ่งมีกิเลสอยากไปเที่ยวเข้าไปใหญ่เลย ทั้งที่จริงก็ตั้งใจแล้วล่ะว่างานหายยุ่งเมื่อไหร่จะหนีร้อนกรุงเทพไปเพิ่มพลังให้ตัวเองอยู่เหมือนกัน (หนีไปร้อนที่ ตจว.แทน 555)เฮ้อ..ที่นั่นก็ดี..ที่นี่ก็อยากไป.. เมื่อไหร่จะมีวันนั้นสักทีน้อ..
มีเพื่อนที่ทำงานคนหนึ่ง เป็นคนที่ฝักใฝ่ในการท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก เรียกว่ามันมีที่ไปได้ทุกเดือน ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ตามติดกิจกรรมของเค้าเท่าไหร่ เพียงแค่แอบเห็นภาพถ่ายที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วก็อดชื่นชมบรรยากาศไปด้วยไม่ได้ทุกทีสิ น่าอิจฉาจังเลยนะดูเค้าใช้ชีวิตคุ้มดี เราเองก็อยากทำอย่างนั้นบ้างเหมือนกัน (ตราบเท่าที่สุขภาพกาย-ใจ-และกระเป๋าตังค์อำนวยอ่ะนะ)
การได้ไปเปิดหูเปิดตาในโลกกว้างมันก็มีเสน่ห์ของมันอยู่แล้ว ยิ่งถ้าไปกับคนที่อยากไปด้วยมันก็ยิ่งมีความสุขมากเป็นพิเศษ ท่องเที่ยวด้วยกัน แชร์ประสบการณ์กัน สร้างความทรงจำที่ดีระหว่างกันไว้ให้สุขใจเวลานึกถึง
..มันดีออกจะตายไปเนอะ..
ท่ามกลางความสุข ก็มีแว่บนึงของความคิดไม่ดีๆ ที่ผุดขึ้นมาว่า หากว่าวันหนึ่งที่เรื่องน่าตื่นเต้นหรือท้าทายในวันนี้ มันกลายเป็นความเคยชินไปซะแล้ว ความรู้สึกที่มีให้กันมันจะเปลี่ยนไปไหม??
สักวันหนึ่งเค้าจะเบื่อเราหรือเปล่าหนอ..
อะไรที่มันได้มาง่ายๆ มันจะคงอยู่ไปได้นานสักเท่าไหร่..
คิดแล้วก็อดที่จะใจหายและเสียใจไม่ได้ แต่ทำไงได้ล่ะ เราก็เลือกที่จะเป็นอย่างนี้ในวันนี้เองนี่นา
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าก็คงต้องยอมรับมันด้วยความเต็มใจ
ได้แต่หวังว่าความทรงจำดีๆ ร่วมกันมันคงทำให้เรารักกันตลอดไปนะ
ว่าแล้วคิดถึงวันนั้นที่พังงาจังเลย
ผ่านมาหลายปีแล้วก็จริง แต่เรายังรู้สึกเหมือนกับว่ามันเพิ่งไม่นานนี้เอง..
วันศุกร์, มีนาคม 09, 2550
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น