รึเราเอาหัวใจไปติดไว้กับตีนคนอื่น??

กำลังสองจิตสองใจกับเจ้า "e-mail ยามเช้า เวอร์ชั่นน้ำตาซึม"
ว่าจะส่งไปให้เจ้าตัวอ่าน หรือว่า จะเก็บไว้เป็นความลับคับอกตัวเอง อันไหนจะดีกว่ากัน

คิดไปคิดมา...
ส่งไปมันก็คงไม่ทำให้อะไรดีขึ้น นอกจากจะมีเสียงถอนหายใจแบบเซ็งๆ ที่คนฟังยิ่งเซ็งมากขึ้นอีกเอามาแปะที่นี่ ท่าจะดีที่สุด แต่ยังไงซะมันก็ไม่ได้ถ่ายทอดสด ดีกรีความสมจริงก็อาจจะลดลงบ้างนะ

สวัสดีค่ะ
ขอโทษที่เมื่อคืนทำให้หงุดหงิด รู้ว่างี่เง่าไปจริงๆสารภาพตามตรงว่าอารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะมันเหงาน่ะ รู้ว่าพี่มีธุระต้องทำ และก็เพิ่งเจอกันเมื่อวันหยุด พี่ต้องทำงานแต่ก็ยังแวะมาหาหลังเลิกงานก็น่าจะพอใจแล้ว

แต่ไหนๆ แน็ตก็อยู่แถวนั้นเลยอยากเจอน่ะ ถึงปากจะไม่เซ้าซี้ ดื้อดึงจะต้องเจอให้ได้ แต่ในใจมันรู้สึกว่ามีแต่เราที่อยากเจอเค้าข้างเดียว มันก็เลยยิ่งตอกย้ำความคิดว่า พี่ไม่ได้รักแน็ตอย่างที่แน็ตรักพี่ ..ก็เลยเสียใจ..
พอรู้สึกแย่ๆ ก็ไม่อยากอยู่คนเดียว เลยไปเดินเล่น หาอะไรทำ ซึ่งมันก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเท่าไหร่ นอกจากเวลาเดินดูโน่นดูนี่ ช่วงเวลาเล็กๆ ที่ไม่ได้คิดอะไรนั่นแหละ

ใจก็เหนื่อย กายก็ล้า เลยลากสังขารกลับบ้านพยายามทำตัวร่าเริง ไม่อยากให้พี่หงุดหงิดที่ได้ยินเสียงอมทุกข์แต่พี่คงจะไม่เข้าใจ ปนรำคาญว่าเดี๋ยวก็อารมณ์ดี เดี๋ยวก็เศร้า ปรับไม่ทันที่จริงน่ะเศร้าตลอดค่ะ มันน้อยใจ มันเสียใจ แต่ก็รู้ไงว่าพี่ไม่ง้อแน่ๆ ไม่อยากได้ยินอะไรที่บั่นทอนกำลังใจตัวเองไปมากกว่านั้นแต่แล้วก็ปากหาเรื่องไปถามเอาคำตอบสะกิดหัวใจขึ้นมาเอง

"คิดถึง.. บ่อยๆ ก็รำคาญ แต่ก็ทนได้ ถ้าทำให้อีกคนนึงสบายใจ"
โห มันโดนเลยนะ พี่คงหงุดหงิดมากแหละถึงได้พูดอย่างนี้ แสดงว่าเราทำให้เค้ารู้สึกไม่ดีแล้วล่ะที่จริงมันก็ดีที่พี่เป็นคนพูดตรงๆ แต่แน็ตเองที่รับความจริงไม่ได้มากกว่า ไม่เชิงว่ารับไม่ได้สิ มันอึ้งชั่วขณะ เหมือนมันต้องมีเวลาให้คิดก่อนจึงจะเข้าใจขอบคุณค่ะ ที่พูดตรงๆ มันดีกับตัวแน็ตมากกว่าจริงๆ แหละ

ตลอดเวลาที่ผ่านมารู้สึกเกรงใจอยู่ตลอดที่เหมือนตัวเองไปเป็นภาระให้อย่างที่พี่บอกว่าตอนนี้ความสนใจพี่มุ่งไปที่งาน ที่อนาคตมากกว่าเรื่องรักๆ ใคร่ๆเรื่องรักในตอนนี้มันเป็นแค่มุมเล็กๆ ที่รู้สึกบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็สามารถหาอะไรอื่นมาทำให้ลืมไปได้

แต่สำหรับแน็ตแล้ว ยิ่งในเวลาที่มันเคว้งคว้างอย่างนี้ แน็ตต้องการความรักและกำลังใจมากกว่าเดิมด้วยซ้ำอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้เหมือนอย่างที่ใจเคยคิดไว้ อยากรักก็รัก ไม่ต้องคอยเก็บไว้ในใจ พูดไม่ได้ แสดงออกไม่ได้ เพราะมีชนักติดหลังอยู่ มันทรมาณมากเลยนะ
(แต่ไม่รู้สินะ เท่าที่คุยกัน รู้สึกเหมือนพี่จะชอบให้แน็ตเป็นอย่างนั้นมากกว่า ไม่แสดงออกอะไรมาก คิดอะไรก็ไม่พูด รักหรือเปล่าก็ไม่บอก ต้องให้พี่ถามเองด้วยซ้ำว่ารักบ้างไหม)

รึอย่างนั้นมันท้าทายมากกว่า แต่น่าเสียดายที่แน็ตไม่ใช่พวกใจแข็งอะไรอย่างนั้นซะด้วย ปากแข็งน่ะใช่ ที่เป็นตอนนี้แหละค่ะ ตัวจริง อ่อนไหว งอแง และงี่เง่า

เมื่อคืนจาโทรมาหา เจอแน็ตกำลังสะอื้น ก็เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นอะไรไหมก็บอกไปว่าไม่เป็นไร คิดมากเองเลยเสียใจเองน่ะเค้าก็ถามว่าเรื่องพี่ใช่ไหม แล้วก็ถามอะไรอีกหลายอย่างที่ฟังแล้วมันตรงกับที่ใจกำลังคิดก็เลยร้องไห้ใส่เค้าไปซะรอบนึง

ได้ระบายมันก็ดีขึ้นนะ แต่ยังไงแน็ตก็คงไม่กลับไปคบกับเค้าแบบเดิมอีกแล้ว เพราะรู้แล้วว่ามันไม่ใช่ไม่เอาอีกแล้วความรักแบบนั้น แน็ตไม่ได้มีใจชอบผู้หญิงในแบบนั้นตั้งแต่แรกคบไปมันก็ทรมาณใจทั้งสองฝ่าย เค้าก็ไม่ได้ในสิ่งที่เค้าต้องการ ส่วนเราก็ต้องฝืนใจตัวเอง จะทำไปทำไม

แน็ตยอมร้องไห้เสียใจเรื่องพี่ เพื่อสักวันมันจะมีจุดที่ลงตัวไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ดีกว่าที่จะกลับไปในวังวนเดิมตอนนี้แน็ตเลือกที่จะรักพี่ ไม่ว่ามันจะต้องเจออะไรก็เต็มใจที่จะรับอย่างน้อยก็ดีใจว่า เราพยายามแล้วที่จะมีความรักอย่างเต็มที่กับใครสักคน

นอนร้องไห้จนหลับไปตอนตีหนึ่งมั๊ง สะดุ้งตื่นมาตอนตีห้ากว่า แล้วก็หลับตานอนต่อตื่นมาอีกที 7 โมง พอสมองได้พักบ้าง ก็คิดได้ว่า "ช่างมัน" อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
จะต้องพยายามทำใจให้ได้!!

ต่อไปนี้จะไม่เอาความรู้สึกเก่าๆ มาคิดอีกแล้ว
ในเมื่อทุกอย่างมันไม่ได้เริ่มต้นจากจุดเดิมที่จากมา เราจะไปหลอกตัวเองอยู่ทำไม??
ถ้าเอาความรู้สึกนั้นมาคิดก็จะมีแต่เราที่ต้องเจ็บ

เริ่มต้นกันใหม่

เราเป็นคนที่กำลังดูๆ กัน อย่างที่พี่พูดไว้
สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าทุกวันนี้แหละคือความจริง
ถ้าแกร่งไม่ได้ ก็ตายไปซะ 555
หัวใจ อย่าไปผูกติดกับปลายตีนใคร ถ้าเค้าจากไป เราจะไม่เหลืออะไรเลย นอกจากรอยเท้าให้เจ็บช้ำ..

ถึงเมื่อเช้าจะคิดอย่างนี้แต่ทำไมนะ เกือบจะเลิกงานแล้ว ใจมันก็ยังเฝ้ารอเมลที่จะเข้ามาอยู่ดี

ถึงจะไม่ใช่เด็กอายุ 17-18 แล้วยังไง
จะไม่รู้สึกอะไรกับความรักเลยอย่างนั้นเหรอ
ต้องนิ่งเงียบ ไม่แสดงออก ไม่หวั่นไหว
อย่างนั้นใช่ไหมถึงจะเป็นผู้ใหญ่พอ??

ลืมไปแล้วมั๊งคะ ว่าวันที่เรามีความรัก เรารู้สึกอย่างไร??