จะเชื่อไหมเนี่ยว่าวันนี้มาอัปบล็อคจากร้านเน็ต!!
555 แฟร้งค์ๆ ค่ะ ร้านเน็ตจริงๆ เป็นเวลานานแสนนานที่ไม่เคยมาแผ้วพาลร้านเน็ต คาเฟ่ (มั๊ง) อย่างนี้
เรื่องของเรื่องคือ "มีเรื่อง" ไงคะ อารมณ์มันค้างมาตั้งแต่ช่วงบ่ายที่โทรศัพท์ทั้ง GSM และ DTAC ต่างก็ประสบปัญหาต่างๆ กัน ใครจะไปเชื่อคือว่าผีโทรศัพท์หลอก มีที่ไหนล่ะ profile เปลี่ยนเองได้ เดี๋ยวๆ ไม่หือ ไม่อือ ทั้งที่เราไม่ได้ไปแตะมันเลย (เท่าที่มีสตินะ) เดี๋ยวๆ เจอ blocked call ไม่งั้นก็มี call diverted ให้ปวดประสาทเล่น จนทุกวันนี้ชักจะเริ่มเชื่อว่าน้อง HP ที่จากไปเกิดจากเงื้อมมือตัวเอง T_T แง่งง...ง หลอกไปหลอกมา เริ่มหลอกตัวเองแล้วสิเนี่ย
โว้ย...ย...ยยย เซ็ง ..... เครียดดด.ดด
อยากจะกรี๊ดให้ลั่นบล็อก กะปัญหาบ้าๆ บอๆ ที่รบกวนมานานแต่ไม่จบเสียที และวันนี้ก็เช่นกัน เถียงๆ กัน จบลงท้ายที่ ... คือ ไม่จบอีกตามเคย จะเข้าบ้านก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวจะมีผีในรถได้หากล็อกประตูซะตอนนั้น หรือไม่น้องเดียร์ก็อาจจะเจ็บตัวเพิ่มขึ้นได้อย่างไม่ตั้งใจ ในเมื่อไม่สามารถทำอย่างที่ตั้งใจได้ ผลก็เลยลงเอยที่การเดินๆๆๆ ออกมาอย่างไร้จุดหมายและไร้เงินสักบาท
อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ ไม่มีตังค์ติดตัวสักบาทเลยจริงๆ เดินดุ่มๆ ออกมาจนเจอตู้ BBL จึงสามารถหาเงินมาต่อชะตาตัวเองได้ แล้วสิ่งต่อไปที่ think หมาดๆ หลังจากเงยหน้าขึ้นสบตาผู้คนได้ก็คือ "ร้านเน็ต" แห่งนี้แหละค่ะ
ตอนแรกตั้งใจกะว่าไหนๆ ก็เล่นที่ออฟฟิศไม่ได้ เล่นที่บ้านก็ไม่ได้ งั้นโหลดมันที่ร้านที่ล่ะวะ 555 ด้วยความโง่ ลืมไปว่าร้านเน็ตมันไม่มี usb อย่าว่าแต่ port เลย แค่ไดร์ฟสักตัวมันก็ไม่มี ก็วัตภุประสงค์เค้ามีไว้เล่นเกมส์ออนไลน์นี่นา ทั้งร้าน นอกจากเราที่เปิด notepad นั่งพิมพ์ยิกๆ ก็มีแต่ counter, pangya และเกมส์อื่นๆ ที่ป้าเกิดไม่ทัน -_-" ทั้งนั้น ก็คิดว่าเปลี่ยนบรรยากาศ ดีกว่านั่งเศร้าจมกองน้ำตาตัวเองและคนอื่นให้สมองมันเครียด เอาเวลามานั่งอยู่คนเดียวให้ใจมันหายฟุ้งซ่านสักนิดยังดีกว่า
ด้วยคำถามเดิมๆ ในใจ "ถ้าไม่มีเค้า เราจะเป็นยังไง" คนที่เราคิดถึงตอนนี้เค้าจะดูแลเราได้ไหมนะ แล้ววันนึงคนๆ นั้นจะจากเราไปเหมือนที่เราพยายามจะจากใครบางคนตอนนี้หรือเปล่านะ คำถามเหล่านี้เคยถามมาหลายครั้งมากๆ และคำตอบที่ได้ก็คือ
"ไม่ทราบครับ มันเป็นเรื่องของอนาคต บอกไม่ได้"
อืมม นั่นสินะ ที่จริงมันก็เป็นเรื่องจริง คิดๆ ไปว่า หากเราเจอคำถามนี้เราจะตอบว่าไง.. ก็คงเหมือนกันค่ะ ตอบไม่ได้.. ทั้งที่รู้อย่างนี้แต่มันก็ยังมีความกลัวลึกๆ ในใจอยู่ดี รู้ตัวเองดีว่าเป็นคนขี้เหงาและอ่อนแอมากๆ หากไม่มีเธอคนนั้นจะเป็นยังไง มันอาจจะดีขึ้น feel free อย่างที่ต้องการ หรือมันอาจจะแย่ลง หากอะไรๆ มันไม่เป็นอย่างที่เราคิดว่ามันเป็นอยู่ตอนนี้ ยิ่งนึกถึงคำพูดของน้องที่รู้จักคนนึงที่ว่า คนเรานี่ก็แปลกนะ หลายๆ ครั้งที่เราต้องตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิต
ขวา..ทางเดินที่เห็นได้ชัดว่า อนาคตจะเป็นอย่างไร แล้วทางนั้นมันจะพาไปยังจุดใด มันเป็นอนาคตที่ดี แต่ราบเรียบเหมือนเราเดินตรงไปตามทางนั้น
กับ
ซ้าย..ทางที่มันมืดไม่อาจมองเห็นได้ว่าจะเป็นอย่างไร มันอาจจะพาเราไปในทางที่มืดมนกว่านี้ หรืออาจจะเป็นทางที่ดีกว่าก็ได้
ทั้งที่เห็นข้อแตกต่างได้อย่างชัดเจน แต่ก็นั่นล่ะ..สิ่งที่เรามองไม่เห็นมันก็เป็นสิ่งที่ท้าทาย จริงไหม?? สุดท้ายแล้วน้องคนนั้นก็เลือกทางซ้าย คือ ไปเริ่มต้นทำงานกับบริษัทใหม่ และเท่าที่รู้เค้าก็น่าจะมีความสุขกับทางที่เค้าเลือกดี
เพราะอย่างนั้น แม้เราจะเห็นว่าทางที่เดินในตอนนี้มันเป็นอย่างไร ราบเรียบและเงียบสงบขนาดไหน แต่ใจเรามันบอกตัวเองอยู่ลึกๆ ตลอดเวลา ว่าเราอยากเลือกทางที่เรามองเห็นอยู่ไกลๆ แต่ไม่เคยสัมผัสมันอย่างใกล้ชิด บางทีทางเดินที่เราคิดว่ามันน่าจะดีกับเรา มันอาจจะตรงกันข้ามก็ได้
หนาวจัง ... ที่รู้สึกอย่างนี้เพราะแอร์มันเย็น หรือเราเองที่โดดเดียวกันแน่นะ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น