ไว้อาลัย ตำรวจดีๆ คนหนึ่งค่ะ

วันนี้ไปอ่านไดของอดีต นรต.คนหนึ่ง (ที่ว่าเป็นอดีตเพราะย้อนเวลาไปในวันที่เค้าอัปไดฯ อ้ะ) เขียนได้น่ารักเชียว ตามแบบฉบับของเด็กวัยรุ่น (ปลายๆ??) มีศัพท์เด็กๆ และก็ภาษาวัยรุ่นๆ ที่อ่านแล้วก็อดอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ จากชีวิตนักเรียนนายร้อยที่อยู่กันแบบผู้ชายล้วนๆ แสบสันต์สุดๆ

จนมาถึงวันที่เค้าเรียนจบออกมาทำหน้าที่รับใช้ชาติตามอุดมการณ์ที่คิดไว้ แบบประมาณว่า.. ตำรวจ แมน โคตรๆ.. ยิ่งอ่านก็ยิ่งได้เห็นเรื่องราวที่น่าสนใจมากมายในชีวิตของผู้ชายคนนี้ แนวคิดและฝีปากของเค้าถูกถ่ายทอดออกมาได้น่าติดตามมากๆ แต่น่าเสียดาย....

น่าเสียดายจริงๆ ค่ะ เพราะเด็กหนุ่มคนนี้เพิ่งจะได้ขึ้นเป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่กลุ่มโจรใต้ปะทะกับหน่วยลาดตระเวณ ณ หลังเขื่อนบางลาง อ.บันนังสตา แล้วเค้าซึ่งเป็นหัวหน้าชุด เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ปิดฉากชีวิตของผู้ชายดีๆ (เท่าที่รู้จักจากในไดฯ นะ) คนดีคนหนึ่งในวันคล้ายวันเกิดของตัวเค้าเองและแม่

เฮ้อ..มันน่าเศร้านะคะ

ยอมรับเลยว่าที่จริงแล้วเราเองก็ไม่ค่อยได้สนใจข่าวสารความเป็นไปของบ้านเมืองเท่าไหร่นัก ที่รู้ๆ อยู่บ้างก็จากหน้าหนังสือพิมพ์แล้วก็ข่าวในโทรทัศน์เท่านั้นเอง บางทีเวลาที่เราใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในเมืองหลวง ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ต้องอาบเหงื่อต่างน้ำและหลบห่ากระสุน ทำงานเพื่อความปลอดภัยของบ้านเมืองอยู่สุดขอบชายแดน ด้วยเงินเดือนอันน้อยนิด กับชีวิตที่ไม่ปลอดภัย บางทีมันก็รู้สึกเหมือนคนละโลกกันเลยนะ ละค้อนน.. ละคอน..

พอได้มาอ่านสิ่งที่เค้าเขียนลงในไดอารี่มันก็ทำให้เข้าใจความคิดของคนกลุ่มนั้นได้จุดหนึ่ง (ช่างเป็นความคิดที่คนอย่างเราคิดไม่ถึงจริงๆ)

คนบางคน..มีชีวิตอยู่กับอุดมการณ์ที่ฝันใฝ่ ด้วยเกียรติและศักดิ์ศรี แม้ว่ามันจะลำบากสักเพียงใด พวกเค้าเหล่านั้นก็ทำได้ เพราะมีความสุขกับสิ่งนั้นจริงๆ เกษียณมาก็มีความสุขตามอัตภาพ ไม่ฟุ้งเฟ้อ แต่ก็สุขสบายใจ
แต่ คนบางคน..ใช้สารพัดวิธีเพื่อความเจริญก้าวหน้า แล้วพอเสวยสุข ลืมความลำบาก ลืมสิ่งที่ตัวเองเคยยึดมั่น ก็ลืมเพื่อนฝูงที่เคยเคียงข้างกัน
เฮ้อ (อีกที) ใดใดในโลกล้วน..อนิจจัง

ช่างคนพวกนั้นเถอะนะ

เอาเป็นว่า วันนี้ขอไว้อาลัยให้กับตำรวจหนุ่มที่น่าจะอนาคตไกล แต่ต้องจากโลกนี้ไปก่อนเวลาอันควร
ขอให้ไปสู่สุขคตินะ หมวดตี้..

พฤกษก พกาสร อีกกุญชร อันปลดปลง
โททนต์ เสน่งคง สำคัญหมาย ในกายมี
นรชาติ วางวาย มลายสิ้น ทั้งอินทรีย์
สถิตย์ทั่ว แต่ชั่วดี ประดับไว้ ในโลกา
(ได้มาจากไดฯ ของหมวดตี้เอง ที่ครั้งนั้นยกมาเพื่อกล่าวถึงรุ่นพี่ที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์)

อีกอย่างที่อ่านแล้วขนลุก
เค้าเขียนไว้ว่า..
ปี 47 เสียรุ่นพี่ นรต รุ่น. 56
ปี 48 เสียรุ่นพี่ นรต รุ่น. 57
ปี 49 เสียรุ่นพี่ นรต รุ่น. 58
แล้วตัวเค้าเอา ก็เสียปี 51 นรต. รุ่น 60
เฮ้ออ.. ชีวิตคนเราเอาแน่เอานอนไม่ได้จริงๆ เกิดวันนี้ ตายวันพรุ่ง นี่สินะ ที่เค้าพูดกันว่าสังขารไม่เที่ยง..

เพิ่งเอามาลงน่ะค่ะ ที่จริงพิมพ์ๆ ไว้ตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อน คิดไป ทำงานไป มันก็เลยไม่เสร็จสักที หรือแม้แต่ว่ามันจะเสร็จแล้วก็ยังไม่มีโอกาสเอาไปแปะในบล็อกซะที วันทำงานมันก็วุ่นวายอย่างนี้แหละน้อ
พอถึงบ้านแล้วก็ไม่อยากจะเปิดอะไรแล้วค่ะ ไม่อยากคิด ไม่อยากทำ ตามประสาคนเฉื่อยที่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับกิจกรรมส่วนตัว ไปเล่นคอมเค้าเดี๋ยวก็มีเรื่องอีก สู้ไม่ใช้ซะดีกว่า เล่นเกมส์ก็ได้ฟระ
คิดว่าตอนนี้ไม่มีของเก่าอะไรค้างแล้วนะ ไว้คิดอะไรใหม่ๆ จะรีบเอามาลง