เพลงหนัง..ฟังแล้วเศร้า..

"เมื่อยามฝนพรำเธอทำอะไร
เมื่อยามน้ำตารินไหลเธอคิดอะไรหรือเธอ
รอแสงสว่างหาทางออกไปไม่เจอ
ฝนในใจเธอจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่

กี่คราวที่ใจของเธออ่อนล้า
เจ็บเป็นเรื่องธรรมดา จะมาสิ้นหวังทำไม
ความทุกข์ความเศร้าลบเลือนให้เราเข้าใจ
เสียแล้วเสียไปเสียใจนานไปหรือเปล่า

มีวันที่ฝนซา มีวันที่ฟ้าเปิด มีดวงตะวันเคียงคู่ฟ้า
เพียงเธอเปิดหัวใจ เปิดทางให้ดวงตะวันสาดแสงมา
ให้น้ำตา เป็นยารักษาหัวใจ .......

ชีวิตนั้นมีเพื่อวันพรุ่งนี้ ที่เราต้องทำวันนี้เพื่อทำให้ดีให้ได้
ผิดหวังครั้งก่อนนั้นเป็นบทเรียนสอนใจ
ร้องไห้ทำไมเสียใจนานไปหรือเปล่า"

^
^^
ข้างบนนี้ที่จริงมันเป็นเนื้อร้องของเพลงประกอบละครเพลงหนึ่งที่เคยเป็น talk of the town ของชาวออฟฟิศแฟนละครหลังข่าวอยู่พักหนึ่ง อยากได้เพลงเต็มๆ อยู่เหมือนกันแต่ไม่มีเวลาและโอกาส ก็เลยได้มาเนื้อร้องเท่านั้น

ได้ยินเพลงนี้ทีไร รู้สึกเหมือน "หัวใจ" มันร้องไห้ไปด้วยทุกที
ตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอกว่าเพราะอะไร รู้สึกแต่เพียงว่าประโยคเหล่านี้มันกระทบความรู้สึกอย่างประหลาด
ยิ่งได้มานั่งอ่านเนื้อร้องจึงได้เข้าใจมากขึ้น คงเป็นเพราะเพลงนี้มันเกี่ยวกับฝน.. น้ำตา.. และช่วงชีวิตที่เหมือนอยู่ในทางที่มองไปไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืดมิด

มีเพียง "ความคิดในสมอง" และ "หัวใจ" ที่มันบอกตัวเราเองอยู่ตลอดว่า ..เราคิดถึงใคร..

เค้าจะรู้ไหมนะ ว่าเราไม่เคยลืมเค้าได้เลย..
แทบจะทุกเวลา ในทุกๆ วัน จะต้องมีคำถามเกิดขึ้นในใจเสมอ
ทำอะไรอยู่นะ จะยุ่งอยู่ไหม จะเหงาหรือเปล่า จะคิดถึงเราบ้างไหมนะ

โดยเฉพาะก่อนนอน หลังจากปิดไฟ นอนหลับตา แล้วทิ้งน้ำหนักลงบนที่นอน ปล่อยตัวปล่อยใจให้พักผ่อน
ท่ามกลางความมืดและความเงียบ เค้าเป็นคนสุดท้ายที่เราคิดถึงจนหลับไป
คงไม่ผิดใช่ไหม ที่จะยังคงฝันถึงวันที่เราเคยนอนเคียงข้างกัน
กับประโยคคำถามที่ถามตัวเองอยู่ว่า เค้าจะยังรักเราอยู่ไหมนะ
คิดไปคิดมาจนหลับไปเอง..

ปลอบใจตัวเองด้วยประโยคที่ได้ยินมาว่า
..ไม่ต้องหนี ไม่ต้องไล่ตาม ถ้าเป็นรักแท้ เค้าจะมาหาเราเอง..