เซ็งชีวิตเว้ยยย~~~

สับสน... สับสนใจชีวิตเจงๆ เลยเว้ยยย

อยากตัดสินใจให้ได้ซักทีจะมีใครช่วยได้ไหมน้อ..
เบื่อตัวเองที่วันๆ เอาแต่คิดเรื่องที่ไม่เคยจะทำได้ ตั้งใจตั้งท่าซะดิบดี กลับไปอีกทีก็เหมือนเดิม คือ ~จ๋อย dakก ~ กลับมาทู้กที
นับวันยิ่งคิดว่าความนับถือตัวเองมันน้อยลงๆ แทนที่จะโตขึ้นกลับทำตัวเป็นเต่าในกระดองไปซะ

ทำไมถึงรู้สึกเหมือนมีเชือกที่มองไม่เห็นมันคอยล่ามคอเอาไว้ตลอดเวลาเลยฟระ จะไปไหนก็ไปไม่รอด แม้จะไปแล้วก็ยังต้องกลับมาจนได้
นี่ชั้นโง่ หรือ ว่าบ้า กันแน่นะ

เรียนอะไรที่ว่ายาก มันกลายเป็นกระจอกไปเลยเมื่อเทียบกับเรื่องอย่างนี้ เง้อ...อ

เฮ้ออ... ไปละ กลับบ้านดีก่า
ไปนอนดูหนังที่สั่งมาเมื่อชาติก่อนซะที อย่างน้อยดูหนังก็ไม่ต้องคิดอะไรล่ะเนอะ

ใครก็ได้ช่วยชั้นที...

เฮ้อ..เหนื่อยจังเลย
ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะเลิกบ่นคำนี้เสียทีนะ ทั้งที่ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นจากตัวเราเองเป็นผู้ก่อทั้งนั้น

มีเรื่องจะเล่าให้ฟังว่า เมื่อเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาไปต่างจังหวัดกับครอบครัว อันที่จริงวัตถุประสงค์ของการเดินทางในครั้งนี้ไม่ได้เพื่อเราเลย พ่อผู้ต้องการจะไปแก้บนให้ลูกชายสุดโปรด แต่ก็ไม่ไว้ใจให้ลูกชายขับรถทางไกล เลยมาเป็นภาระที่เราจนได้ แม่เองก็อยากจะไป เข้าใจนะว่าแม่น่ะรักพ่อ รักครอบครัว อยากไปไหนไปด้วย แต่พออายุมากขึ้นร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรงนักทำให้เป็นห่วงอีกเหมือนกัน

สองวันนี้ขับรถคนเดียวกว่าหกร้อยกิโลฯ ทั้งยังต้องเป็นคนจัดหาที่พัก หาที่กินข้าว สั่งอาหาร เรียกเก็บตังค์ หรือแม้แต่จ่ายเองก็มี
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าช่วงกันบ้างไม่ได้หรือยังไง

ถามว่ามันเหนื่อยสาหัสขนาดนั้นเลยหรือ ..มันก็เปล่าหรอก แต่มันอดคิดไม่ได้น่ะว่าถูกเอาเปรียบอยู่

มันเหนื่อยก็ตรงนี้แหละ เหนื่อยใจตรงที่ต้องทำอะไรเองแล้วเหมือนกับต้องดูแลคนทั้งบ้านด้วยตัวคนเดียว ในขณะที่คนอื่นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ก่อนไปก็นอนไม่พออยู่แล้ว คืนนั้นฟ้าฝนก็ไม่เป็นใจนอนไม่หลับอีกตามเคย อดจิตตกเรื่องสึนามิอ่าวไทยขึ้นมาไม่ได้ กว่าจะได้นอนก็ตอนที่ปลงๆ แล้วว่า

เอาเถอะอยู่ตรงนี้แล้วนี่ ถ้ามันเกิดจริงก็ต้องโดน ไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว งั้นเป็นไงเป็นกัน พอกลับมาว่าจะนอนหลับยาวให้หายเหนื่อยล้า ก็เป็นอันจะต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า เพราะคนข้างๆ นอนไม่หลับ เห็นแล้วก็สงสารเค้านะ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง บอกตรงๆ ว่าทำตัวลำบากมากๆ จะสนใจก็ทำอะไรไม่ได้ จะไม่สนใจทำเป็นหลับมันก็รู้สึกผิดอีกนั่นแหละ เกลียดตัวเองจริงๆ เล้ยย เหมือนจะเป็นคนดีเห็นอกเห็นใจคนอื่น แต่ไอ้ที่ทำอยู่เนี่ยก็ทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนเพราะเราทั้งนั้น

มาเช้าวันนี้พยายามจะอารมณ์ดีสดใส แต่ในที่สุดก็ต้องมาจ๋อย เพราะตัวเองอีกตามเคย ตลอดเวลาที่ไปเที่ยวกับที่บ้าน ใจเรานึกถึงอีกคนหนึ่งตลอดเวลา ป่านนี้เค้าจะทำอะไรอยู่นะ จะคิดถึงเราเหมือนที่เราเป็นบ้างไหม ภายใต้หน้าตาระรื่นซ่อนความคิดอยู่ในใจตลอดเวลา มีโอกาสจะโทรไปหาก็เจอน้ำเสียงแบบงอนๆ ท้อๆ "คิดถึง แต่ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยพยายามไม่คิด" อืมมม เข้าใจนะ เข้าใจมากๆ เพราะเป็นเหมือนกัน ที่ไม่พูดอะไรเพราะพูดไม่ออก ก็เราเป็นคนทำซะเองนี่นาจะพูดอะไรมันก็เป็นการแก้ตัวทั้งนั้น แต่พอได้ยินแบบนี้มันก็อดเอามาคิดไม่ได้อีกนั่นแหละ

อยากบอกว่า "รัก" นะ "รักมากๆ" ด้วย นับวันก็ยิ่งรักมากขึ้น อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ก็คิดเหมือนกันว่ามันก็สมควรแก่เวลาแล้ว พอจะเคลียร์ให้รู้เรื่องไป ก็มีอุปสรรคเรื่องความเจ็บป่วยของอีกคนนึงเข้ามาอีก ทิ้งไปตอนนี้เค้าจะอยู่ได้ไหมนะ แค่ทุกคืนที่เห็นนอนพลิกไปมาด้วยความทรมาณ เราเองก็รู้สึกแย่มากๆ แล้ว ถ้าจะทิ้งเค้าตอนนั้นมันต้องใจร้ายมากแน่ๆ เค้าเองก็ดีกับเราตลอดมา แล้ววันนี้เราจะทิ้งเค้าไปง่ายๆ อย่างนี้น่ะหรือมันถูกต้องหรือ?

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้ว่าเราเองน่ะผิดมากๆ ถึงแม้ว่าเราจะรู้แล้วว่าเราต้องการอยู่กับใครในอีกครึ่งนึงของเวลาชีวิต แต่เราก็ทิ้งเค้าไม่ลงจริงๆ

"ใจนึงก็รัก อีกใจนึงก็เจ็บ เจ็บที่ยังรักเธอข้างเดียวอยู่ร่ำไป ใจนึงก็คิดจะเดินไปให้ไกล แต่อีกใจยังไม่กล้าพอ เพราะรู้ว่ายังขาดเธอไม่ได้"

เรื่องของวันก่อน (ค้างมาสองวันละ ได้เวลาเอามาลงสักที)

สองวันก่อนดูจะ busy เรื่องงานมากไปนิด (งี้แหละ..ขยันก่อนโบนัสออก เหอๆๆ) เลยพิมพ์ค้างๆ ไว้แล้วไม่ได้ upload รู้สึกตัวอีกทีใจมันก็แจ้นจะกลับซะแล้วก็เลยจำใจต้องแปะไว้กะ notepad
แต่ไหนๆ ก็พิมพ์ไปแล้วจะลบทิ้งก็กะไรอยู่ เอามาแปะย้อนหลังคงไม่เป็นไรเนอะ ..เนอะ..
...
...

วันนี้ไป SCB Park มา ได้ฤกษ์ไปจัดการเรื่อง DTAC ให้เรียบร้อยเสียที หลังจากโดนผี sim card หลอก เพราะมันเจ๊งได้เจ๊งดี
คิดดูดิ..ใช้มาตั้งนานไม่เคยมีปัญหาอะไร อยู่ๆ ก็พร้อมใจอันพังทั้ง 3 อันในหนึ่งสัปดาห์ กำ จริงๆ -_-"

ไปถึงกว่าจะหาที่จอดได้ยิ่งกว่างมเข็มในลิ้นชักเสียอีก (เพราะมันทั้งมืด ทั้งแคบ) วนไปวนมาอยู่สองรอบก็ได้ที่เสียบหัวเข้าไปแปะไว้ใกล้ๆ ทางเข้าพอดี
เดินขึ้นไปสูดกลิ่นอายความเจริญซะนิดแล้วก็เดินไป DTAC ที่นี่พนักงานแทบจะกราบลูกค้าเลยแฮะ มันนอบน้อมจนน่าตกใจ
ได้ซิมใหม่มาอย่างง่ายดาย โดยเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่เพราะข้อมูลที่มีหายเกลี้ยงเหมือนไม่เคยมีใช้บริการมาก่อน

เสร็จเรื่องก็ได้เวลากินละ ขณะเดินๆ หาของกินอยู่ก็คิดได้ว่ามี volcher McDonald เหลืออยู่นี่หว่า แวะไปกินแบบไม่ต้องจ่ายตังค์เยอะๆ ซะหน่อยดีก่า
ว่าแล้วก็เดินมาราธอนจาก east ->west ฝ่าแดดร้อนๆ เป็น (เพราะขี้เกียจเดินอ้อมไง ยอมดำซักนิดเพื่อย่นระยะทาง) ได้ double cheese burger + coke + frenchfries และ เพิ่มไอติม McFlurry อีกอัน
จ่ายไป 18 บาทสบายใจจัง อิอิ

ระหว่างทางกลับไปหาน้องเดียร์ เจอร้านหนึ่งคุ้นหน้าคุ้นตา แต่ไม่คิดว่ามันจะยังอยู่ 555 มันคือ "สเต็กลาว" นั่นเอง พอเดินผ่านไปบรรยากาศก็ยังเดิมๆ
แต่ไปถึงเจอคนแน่นร้านเลย คงเพราะเป็นเวลาพักกลางวันของวันสิ้นเดือนพอดี หนุ่มสาวชาวออฟฟิศคงต้องออกมาใช้ตังค์กันล่ะ

เจอบรรยากาศเดิมๆ แม้จะคนละเวลากันก็ตาม แต่ก็ทำให้อดนึกถึงความหลังครั้งเก่าก่อน เวอร์ชั่นสมัยยังสาวไม่ได้
ในวันนี้ยังจำได้เป็นอย่างดีถึงอดีตวันนั้นกับที่นี่ ที่ๆ ครั้งหนึ่งเคยนัดชายหนุ่มคนหนึ่งเจอกันเป็นครั้งแรกที่ SCB แล้วก็มากินข้าวด้วยกันครั้งแรกที่นี่ (แม้เค้าจะคิดว่ากินฟูจิก็เหอะ -_-")
แต่เราน่ะจำได้ชัดเจนเลยแหละ แหม.. ..ก็โคตรตื่นเต้นเลยนี่ 555..
ก็ตอนนั้นได้นัดเจอใครบ่อยๆ ซะที่ไหนล่ะ (แต่ยอมรับค่ะ ว่าเคยมีไปเจอเหมือนกัน แต่ครั้งเดียวก็ชิ่ง 55)
แล้วที่สำคัญครั้งนั้นเป็นนัดในเวลาค่ำมืดดึกดื่นด้วยแล้วนะ มันย่อมจำได้ไม่มีลืมอยู่แล้ว
กำลังคิดว่าถ้าตกลงปลงใจเมื่อไหร่ จะไปตอบรับ.. (หรือต้องไปขอเค้าแทนหว่า??) ที่นี่ซะเลยจะดีไหมน๊า.. ถ้าถึงวันนั้นแล้วมันยังอยู่อ่ะนะ 555

พูดก็พูดเถอะ ใครจะไปคิดนะว่าผ่านไปหลายปี เราก็ยังคงคบกันอยู่ แถมเปลี่ยนสภานภาพไปเรียบร้อยแล้ว
หลายปีมานี่ก็ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะนะ ดีกัน..ทะเลาะกัน.. (บ่อยที่สุดน่าจะเป็น "งอน" กัน)
อาจจะยังไม่ครบ lop แต่ก็เรียกว่าหลากรสชาติเลยแหละ นึกไปเหมือนเราเพิ่งจะเจอกันเมื่อวาน ทั้งที่มันผ่านมานานทีเดียว

พอแล้วๆ กลับมาสู่ความจริงวันนี้ต่อดีกว่า..
กลับมาถึงก็นั่งกิน burger ในรถจนถึงเวลาทำงาน
บ่ายนี้ได้รับเอกสารกองเบ้อเร่อเป็นของขวัญจาก IMCT สงสัยสัปดาห์นรกจะกลับมาเยือนอีกแล้วสิเรา
จะว่าดีมันก็ดีนะ ได้โอT แต่แมร่งก็โค-ตะ-ระ เหนื่อยเลย
เลือกได้ขอกลับ 5โมงจะดีกว่านะ เฮ้ออ คิดแล้วก็เซ็ง เมื่อไหร่จะเสร็จฟะเนี่ย -_-"