"Life was like a box of chocolates.
You never know what you're gonna get until you open it"
ประโยคจากหนังเรื่อง Forest Gump
ไม่รู้ทำไมประโยคนี้ติดใจเราเหลือเกิน .. ไม่ใช่เพราะมันออกจากปาก Tom Hank คนต๊องใน Forest Gump แน่ๆ
ก็คงจะจริงอย่างที่เค้าพูดแหละ เราไม่มีทางที่จะรู้ว่าในกล่องจะมีช็อคโกแลตแบบไหน จนกว่าที่เราจะเปิดมันออกมา และหยิบมันเข้าปาก!
(ไม่นับพวกที่พลิกหลังกล่องดูก่อนจะเปิดนะ เพราะเห็นว่าเดี๋ยวนี้มีแบบที่ระบุลักษณะและรสชาติ รวมถึงสิ่งที่เป็นไส้อยู่ด้านในด้วยนี่ เรียกว่ากินกันแบบไม่ต้องลุ้นมากนัก Right to the point อยากกินแบบไหนก็เลือกเอาก่อนจะหยิบได้เลย)
ชีวิตก็เหมือนกัน เราไม่มีทางรู้อนาคตได้ว่าจะเป็นอย่างไร ตราบใดที่ "วันนั้น" ยังมาไม่ถึง แต่รสชาติชีวิตมันก็อยู่ตรงนี้แหละนะ ถ้าเรารู้ว่าต่อไปชีวิตจะเป็นยังไง มันก็คงไม่สนุกที่จะมีชีวิตอยู่ ชีวิตที่ดำเนินไปเรื่อยๆ อย่างราบเรียบจะมีอะไรให้น่าจดจำกันล่ะ? ล้มลุกคลุกคลานซะบ้างชีวิตจะได้มีสีสัน มีประสบการณ์ทั้งดีและร้ายไว้เป็นเหมือนเครื่องย้ำเตือนความทรงจำว่า เราเคยผ่านวันเวลาเหล่านั้นมาด้วยความรู้สึกอย่างไร
พูดก็พูดเถอะ จากประสบการณ์ส่วนตัว เวลาเห็นช็อคโกแลต (และขนมอื่นๆ ที่หน้าตาดี) รสชาติมักจะไม่ได้เรื่องเสมอ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เวลาเลือกขนมมักจะหยิบอันที่สีสันสวยสดก่อน และเกือบทุกครั้งที่มักจะคิดเข้าข้างตัวเองไปว่าหน้าตาดีแล้วมันก็คงอร่อย แต่ขอโทษเถอะ! ผิดถนัดเลย ยังคงถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ยังคงยึดแนวทางเดิม สุภาษิตไทยจะจริงก็ตรงนี้ล่ะ "สวยแต่รูป.. จูบไม่หอม"
แล้วเราก็ไม่เคยเข็ดอีกเช่นกัน ยังคงตกเป็นเหยื่อรูปลักษณ์ภายนอก และ packaging อยู่ร่ำไป..
แหม.. ใครๆ ก็ชอบของสวยงามหน้าตาดีทั้งนั้น จริงมั๊ยล่ะ!!
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น