ช่างเป็นรสชาติชีวิตจริงๆ (รสจัดมากๆ)

โว้ย ~~~~ย
อยากตะโกนดังๆ ให้หายบ้า เผื่อไอ้เรื่องที่จุกอก (ที่ไม่ค่อยจะมี -_-") อยู่ตลอดเวลามันจะลดๆ ลงไปซะที หรือถ้าจะให้ดี ช่วยหายไปให้หมดเลยด้วยเถิด _/I\_

โดนเค้าว่าเป็นคนสองใจ ฟังแล้วมันเจ็บจึ้ก! สุดๆ แต่มันก็คงจริงอย่างที่เค้าว่าล่ะนะ ก็เราน่ะรักคนสองคนในเวลาเดียวกัน

เฮ้อ..อันที่จริงมันก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ต้นหรอก เมื่อก่อนก็รักคนเดียวน่ะแหละ แต่วันหนึ่งเกิดรู้สึกขึ้นมาว่า ไอ้ที่เราคิดว่า "ใช่" มาตลอด (ไม่ว่าจะด้วยการเข้าใจไปเอง หรือจะเปลี่ยนใจทีหลังก็เถอะ) แต่เมื่อมาถึงวันนี้ความรู้สึกมันก็กลายเป็น "ไม่ใช่" ซะแล้ว

ความรักที่เคยมีลักษณะนั้น ใจเรามอบให้ใครอีกคนไปซะแล้ว คนที่ค่อยๆ พัฒนาจากความเป็นเพื่อน เพิ่มขึ้นเป็นคนรู้ใจ จนในที่สุดใจเราก็ยอมรับให้เค้ามาในฐานะ candidate คู่ชีวิต (เหมือนเยอะนะ แต่ก็มีอยู่คนเดียวนี่แหละ ที่ฝ่าอรหันต์เข้ามาได้) เหมือนละครจริงๆ ที่ทุกอย่างที่เราคิดฝันกำลังมาถึงในเร็ววัน (ถ้าไม่ติดเรื่องนี้อ่ะนะ)

แม้จะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง เรามันก็คนปากหนัก พูดแสดงความรู้สึกตัวเองไม่เป็น เรื่องอะไรที่มันเกี่ยวกับตัวเอง มันก็มักจะพูดไม่ออกเสมอ ยิ่งถ้าพูดไปแล้วมันทำให้คนที่เราแคร์ต้องเสียใจ มันก็เหมือนคนน้ำท่วมปากพูดไม่ออกเลยจริงๆ

หากจะหลุดออกมาแต่ละทีก็คงเป็นตอนสติแตกแบบ "ที่สุด"

..เสียใจที่สุด.. โกรธที่สุด..

ไม่งั้นก็ได้แต่เก็บกด และทนเอาไว้ บอกตัวเองว่าไม่คิด ไม่เป็นไร

แต่ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต มันไม่มีใครยอมเจ็บอยู่แต่เรื่องเดิมๆ ทำให้เสียใจซ้ำๆ ได้นานนัก วันนึงมันก็กลับกลายเป็นกำแพงปกป้องเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเสียใจอีกต่อไป เมื่อหันมามองตัวเองอีกครั้งก็พบว่า ความรู้สึกมันก็เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

หลายครั้งที่คิดตั้งใจจะพูดออกไปให้เคลียร์ แต่พอเห็นหน้าเธอเข้าก็พูดไม่ออก เพราะไม่อยากทำให้เธอต้องเสียใจ ไม่อยากเห็นน้ำตา ไม่กล้ายอมรับว่าเราน่ะแหละ ทำให้เค้าเสียใจ ได้แต่หลอกตัวเองอยู่ว่าถ้าไม่พูดออกไป ปัญหามันคงไม่เกิด

บ้าชะมัดเลยนะ..

ทั้งที่ลึกๆ แล้วก็รู้ว่าปัญหามันอยู่ตรงนั้นนานแล้ว แต่กลับแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น แล้วถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ
.....ใจร้ายจริงๆ ...... อย่างที่เธอพูดน่ะถูกที่สุด

บ่นมาซะยืดยาว แต่เนื้อหาก็เรื่องเดิมที่เข้มข้นขึ้นทุกวัน ก็ไม่รู้นะว่าตอนจบจะพลิกโผสักแค่ไหน แต่ถึงอย่างไร เราก็ยอมรับมันโดยดุษฏี

กำลังใจที่ให้ตัวเองในวันนี้ ก็มีแต่คำว่า ..คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน..

อยาก "ระบาย" จังงง

หลายครั้งหลายหนที่มีความคิดแว๊บๆ เข้ามาในสมองระหว่างวัน ว่าจะเขียนเรื่องโน้นเรื่องนี้ มีหลายเรื่องเหลือเกินที่อยากจะระบายออกมาเป็นตัวหนังสือ แต่พอไม่มีโอกาสได้เขียนซะในตอนนั้นมันก็กลายเป็น "ของเก่า" ไป

พอมีเวลาว่างจะมานั่งนึกๆ ดูอีกทีมันก็ "บิวท์" อารมณ์ไม่ขึ้นซะแล้ว "จังหวะ" มันหายไป แม้คิดจะลองเปิด notepad มาลองขีดๆ เขียนๆ ดู เผื่อจะกระตุ้นความอยากขึ้นมาบ้าง ก็ได้แต่จดๆ จ้องๆ เพราะตั้งใจจะเขียนเข้าจริงๆ กลับเรียบเรียงอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะลำดับเรื่องราวก่อน-หลังอย่างไร พาลทำให้ไม่อยากคิดเอาเสียดื้อๆ

อีกอย่าง.. คงเพราะมีเรื่องกลุ้มๆ อยู่ในใจด้วยแหละ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย ก็เรื่องเดิมๆ ที่คอบรบกวนจิตใจมานาน แต่มันเปลี่ยนไปนิดนึงตรงที่ จากที่เคยจะตัดสินใจได้แล้ว แต่ก็มีเหตุทำให้ต้องนำกลับมาคิดทบทวนอีกที

สงสัยเราคงทำเวรทำกรรมไว้เยอะล่ะมั๊ง ถึงต้องมาชดใช้กันอย่างนี้ สุขน้อยหน่อย เศร้ามากหน่อย

บางทีอาจเป็นเหมือนที่เคยอ่านเจอใน fwd mail อันนึงว่าคนเรามาเจอกันก็เพราะทำกรรมไว้ด้วยกัน แต่จะเป็นกรรมดี หรือ กรรมไม่ดี ก็ไม่อาจรู้ได้ และชีวิตก็จะผูกพันกันไปจนกว่าจะหมดกรรม ซึ่งอาจจะเป็นเวลาไม่นานนัก หรืออาจจะตลอดชีวิตก็เป็นได้
แต่มันจะเป็นตลอดชีวิตใครกันนะ??

เฮ้อ...

คงเพราะลมฟ้าอากาศด้วยล่ะมั๊ง ที่ทำให้บรรยากาศมันยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

ทั้งที่ตั้งใจจะมาเขียนเรื่องที่ทำอะไรไม่ดีแล้วมันยังค้างคาใจ กลายเป็นมาระบายเรื่องราวไม่เข้าท่าไปซะได้ แย่แฮะเรา

ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ขอสารภาพบาปซะหน่อยละกัน เผื่อมันจะช่วยทำให้จิตใจสูงขึ้นมาสักนิด ก็ไม่มีอะไรมากหรอก นอกจากลืมวันเกิดของคนสำคัญไปซะสนิทเลย ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่กี่วันยังคิดอยู่ว่าจะให้อะไรดี พอเจองานเยอะๆ เข้า เหนื่อยกาย เหนื่อยใจเลยพาลลืมไปเลยเพราะใจคิดแต่จะไปเที่ยว แย่จริงๆ เลย

มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่โทรไปคุยแล้วเสียงตึงๆ ใส่ เพิ่งจะรู้ตัวว่าลืมไปได้ เฮ้อ..จะไม่งอน ไม่น้อยใจได้ไง คนสำคัญลืมวันเกิดเนี่ย ก็พอจะเข้าใจจิตใจเค้าหรอกนะ งานนี้เราผิดเองเต็มๆ ไม่อยากแก้ตัวอะไร แค่อยากบอกว่ารู้สึกผิดอยู่ตลอดจนกระทั่งตอนนี้ก็เถอะ ..ไม่น่าเลยน้อเรา..

เรานี่เป็นคนรักที่ไม่ดีเท่าไหร่ ไม่สิ! ต้องบอกว่าไม่เคยทำตัวดีมากกว่า สงสารเค้าเหมือนกันที่เป็นคนดีมาตลอด แต่ดันมาเจอคนอย่างเราเข้าจนได้

จบเรื่องราวที่เขียนค้างตั้งแต่เมื่อวานแล้วดีกว่า เผื่อว่าวันนี้จะมีอะไรใหม่ๆ สดๆ มาเล่าบ้างเนอะ