หลังจากที่หายหัว (และตัว) ไปหลายวัน 4 วันกับระยะทางไป-กลับเกือบ 1,600 กม. นี่ตรูทำไปได้ไงฟะ!! มีพี่และเพื่อนๆ หลายคนที่ทักแบบไม่เชื่อในความ "ถึก" ของเรา อย่าว่าแต่เพ่ๆ ทั้งหลายไม่เชื่อเลย เรายังไม่อยากเชื่อตัวเองเลยง่ะ แต่ก็นะ...ทำไปแล้ว แล้วก็ประสบความสำเร็จดีด้วย (ไม่นับไอ้ที่ตกม้าตายตอนจบ ตอนมาทะเลาะกับคนบางคนอ่ะนะ..เกือบจบไม่สวยซะแล้ว)
แป๊ปเดียวก็กลับเข้าสู่ "สภาพเดิม" ทำงานๆๆ เหมือนเดิม เวลาพักผ่อนนี่มันช่างเหมือนฝันจริงๆ เลยน๊า ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ไปอีก เฮ้อ.. แต่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ ยอมรับ หนักไปทางเหนื่อยใจมากกว่าแหละ เอาเป็นว่า..แวะมาทักทายนิดนึงละกัน
ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ มีรูปเก่าๆ มาให้ชมกัน มารู้จัก "วิวัฒนาการ" กันหน่อยม๊ะ รูปมันคงไม่ชัดนะ เพราะเราใช้เจ้า N70 ถ่ายจากรูปถ่ายที่ติดอยู่บนกำแพงบ้านน่ะ แต่ก็พอจะดูรู้เรืองได้แหละ
รูปนี้ถ่ายที่บ้านดินแดง จำไม่ได้ละว่ากี่ขวบ ตอนนั้นเจ้านัทยังไม่เกิดเลยเพราะงั้นคงเป็นก่อนปี 2527 แน่ๆ ให้ทายสิว่า เราคือคนไหนเอ่ย?? แหะๆ ก็สาวน้อยในชุดกระโปรง ท่าทางจะแก่แดดนั่นแหละ ตอนเด็กๆ ออกจะเป็นสาวน้อยน่ารัก ทำไมโตมาเป็นงี้ได้ไงก็ไม่รู้แฮะ คนที่คุณตากำลังอุ้มอยู่เป็นญาติผู้น้องที่ห่างกับเราแค่ 2 เดือนเท่านั้น แต่ในรูปดูต่างกันเยอะมากๆ ในขณะที่ญาติผู้พี่อีกคนที่ยืนข้างๆ อายุมากกว่าเรา 4 เดือน แต่ดูตัวไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่เลย ควรจะบอกว่าบอยโตช้าหรือเราโตเร็วดีหว่า??
ส่วนรูปนี้ถ่ายเมื่อสัก 5-6 ปีก่อนเห็นจะได้ เป็นรูปที่ถ่าย generation เราได้ครบ 10 คน ข้าพเจ้าเปลี่ยนจากสาวน้อยในชุดกระโปรงกลายเป็นพวก grey area แต่ก็ยังคงน่ารักอยู่ (ชมเองก็ได้ เพราะรู้ว่าคงไม่มีใครชม!) ลองดูสิว่ามีใครเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้บ้างที่จริงขาดไปอีกรูปนะ เป็นรูปตอนสัก 10 ขวบได้ ถ่ายที่สวนสยามกับพี่น้องนี่แหละ แต่รูปถูกเก็บไว้อีกที่นึงก็เลยลืมใป time line มันเลยขาดไปนิด ไม่งั้นจะเห็นวิวัฒนาการได้ชัดกว่านี้อีก ไม่รู้เมื่อไหร่พวกเราจะได้รวมตัวกันครบๆ อย่างนี้อีกนะ โตแล้ว..อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปเยอะเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น