เมื่อไหร่จะเลิกรู้สึกแบบนี้ซะทีนะ

ไม่ชอบเลยแฮะความรู้สึกนี้

ทำไมคนเราต้อง "ตั้งแง่" ใส่กันด้วย..

ตั้งแต่ได้ยินเรื่องเล่าว่าผู้ชายเค้าสอนกันมาอย่างไรในเรื่องการ manage ผู้หญิงของตัวเอง
ทำอย่างไรถึงจะจัดสรรเวลาให้กับตัวเองได้อย่างลงตัวที่สุด
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตส่วนตัว เพื่อนฝูง ครอบครัว หรือแฟน
ซึ่งมันก็แน่อยู่ล่ะที่คนสอนก็คงจะมองประโยชน์ของผู้ฟังเป็นหลัก คิดแทนผู้ชายเหมือนกัน
โดยไม่ได้คิดถึงความต้องการของ "คนตรงข้าม" ล่ะมั๊ง

ที่จริงความรักมันก็เป็นเรื่องเฉพาะตัวของคนสองคนที่ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ ก็แค่ทำสิ่งที่ทำให้เราและคนที่เรารักมีความสุขก็น่าจะดีแล้ว
แต่บ่อยครั้งที่ความต้องการของคนเราไม่เท่ากัน ไม่มีใครผิด แต่แค่มันไม่ตรงกัน

สองสามวันมานี่ คิดถึงรูปแบบความรักของคนคู่นึง
ที่สอนให้เราเข้าใจมุมมองที่ว่าคู่ชีวิตมีความหมายมากกว่าใครทั้งมวล
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนฝูงหรือลูกที่รักดังดวงใจ ก็ยังไม่อาจเทียบเท่าภรรยา และแม่ผู้ให้กำเนิดลูกได้ มันคงจะดีนะ ถ้าได้รู้สึกอย่างนี้บ้าง

..การเป็นที่รักของใครสักคนที่จะไม่มีวันเลิกรักเราจนกว่าจะตายจากกันไป..
จะเป็นได้แค่ความฝันในชีวิตนี้รึเปล่านะ