Surprise!! ใครกันแน่ -*-

จู่ๆ ก็มีเรื่องให้อารมณ์ไม่ดีซะงั้น

ไม่ค่อยเข้าใจคนสันโดษซะจริงๆ
เวลาทำอะไรคนเดียว คิดอะไรคนเดียว มันมีความสุขตรงไหนกัน
ทั้งที่ไอ้เรื่องนั้นมันไม่ใช่เรื่องของคุณคนเดียวสักหน่อย
สงสัยจะชินกับ "โลกของกรู" ซะจนลืมไปแล้วว่าบางเรื่องมันเป็น "โลกของเรา"
ลืมไปแล้วมั๊งว่าความเป็นห่วงของคนอื่นมันมีค่ามากกว่าคำว่าเซอร์ไพรซ์

หรือว่ามันผิดที่เราที่ดันเอาใจไปร่วมกับเค้าซะจนอดรนทนไม่ได้
(แล้วมันผิดด้วยเหรอที่อยากรู้สิ่งที่เราต้องทำด้วยน่ะ)
สุดท้ายก็ลงเอยด้วยระเบิดน้ำตาลงสักลูกหนึ่ง ก่อนจะจบด้วยรอยช้ำที่ตาเหมือนที่ผ่านๆ มา

ตอนแรกว่าจะบอกให้รู้ตรงๆ เหมือนกัน
แต่ผ่านไป 2 ชม. ก็คิดได้ว่าพูดไปก็เท่านั้น นิสัยคนเราเปลี่ยนไม่ได้ง่ายๆ
ขนาดเราเองยังไม่สามารถจะเชื่อมั่นในตัวเองได้เลย แล้วจะไปหวังอะไรกับการให้คนอื่นเปลี่ยนไปตามใจเรา

แปลกมะ คนที่บอกว่าไม่ชอบการแก่งแย่งอะไรกับใคร และมีความสุขกับการอยู่เฉยๆ แล้วรอให้ความดีมันปรากฏ
กับคนที่ชอบทำเซอร์ไพรซ์ (ตัวเอง) เนี่ยมันเป็นคนเดียวกัน

งานยุ่งแต่ไม่อยากทำ ผิดมะ??

จู่ๆ ก็นึกขึ้นมาได้ว่า นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้เข้ามาอัปเดตความเป็นไปของตัวเองบ้างเลย คงเพราะที่ผ่านมามัวแต่ขลุกอยู่กับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ซะจนลืมทุกอย่างไปหมด ก็คงไม่แปลกอะไรสำหรับคนที่คิดว่าตัวเองมีความสุขดีกับสิ่งที่ตัวเองได้ "เลือก" ในสิ่งที่บอกตัวเองว่าควรจะเลือกมาตั้งนานแล้ว 55+

นอกจากนั้นแล้วก็ยังจะมียัยตัวแสบคนนึงที่เข้ามาในชีวิต ไม่รู้จะจัดวางไว้ตรงไหนดี มากกว่าเพื่อน ไม่ใช่น้อง แต่ก็ไม่ใช่แฟน ถ้าจะให้อธิบายง่ายที่สุดเอาเป็นว่าเป็นคนรู้สึกสบายใจที่จะคบกัน แม้ว่าแรกๆ จะฝืนที่ต้องเปิดรับใครให้เข้ามาในชีวิตอย่างรวดเร็ว (เกินไปมั๊ย) แต่ยังไงซะก็ต้องขอบคุณที่เค้าช่วยทำให้ชีวิตเราค่อยๆ ดำเนินไปอย่างไม่น่าเบื่อนัก 1 ปีแล้วสินะที่เธอเข้ามาป่วนชีวิตชั้นน่ะ 55+

วันก่อนขากลับจากสนามบินก็ได้ไปเจอรุ่นพี่คนนึงที่เราไปแฮงก์อยู่กับเค้าในคืนวันปีใหม่ที่ผ่านมา แล้วพี่เค้าก็บอกว่าปีนี้ให้มาอีกนะ จะจัดปีใหม่ที่ร้านให้ลูกค้าเหมือนปีที่แล้ว นั่นแหละทำให้เราได้รู้สึกตัวว่าวันเวลามันผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆ เผลอแป๊ปเดียวนี่จะปีนึงแล้วรึนี่