สับสน..

เอาไงดีนะเรา...
จะอยู่อย่างนี้ต่อไป หรือ จะก้าวออกไป

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังทำอะไรอยู่
ทั้งที่ในใจคิดถึงผู้ชายคนนั้นตลอดเวลา
แต่กลับทนอยู่กับผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร

รัก.. หรือ สงสาร.. หรือรู้สึกผิด..
สามคำนี้ที่ทบทวนถามตัวเองมานาน
แล้วชีวิตตัวเองล่ะจะทำอย่างไรต่อไป
ถ้าเลือกอยู่กับปัจจุบันที่ดำเนินไปเรื่อยๆ
อนาคตที่ไม่มีแม้แต่ความฝัน จะมีความสุขได้หรือ

จากที่เคยสับสนในการเลือกทางเดินชีวิต
แต่ตอนนี้แม้แต่สุขภาพก็พาลจะแย่ไปด้วย
สามวันดี สี่วันไข้ เป็นอย่างไร ตอนนี้เข้าใจได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
มันทรมาณแค่ไหน ในการที่ไม่รู้ว่าตัวเองป่วยเป็นอะไรแน่

ได้ยินว่า ให้ลักพาตัวไปเสียเลย
บางทีอาจจะเป็นการดีก็ได้
ในเมื่อปล่อยไปอย่างนี้มันก็มีแต่แย่ลง
ตัดสินใจเองมันยากนัก
มีคนช่วย "ฉุด" ขึ้นจากตรงนี้มันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดก็ได้
ว่าแต่..กล้าพอ หรือเปล่า??
แล้วพร้อมที่รับผิดชอบชีวิตนี้ได้ไหม??

ถ้าคิดว่าต้องการมาก ก็คว้ามาให้ได้สิคะ